Yazmak istedigim sey bir intihar mektubu

Bunu yazabilecek ve yapabilecek cesaretim var ama geride bıraktıklarımı düşünecek kadar da vicdanım var. Sorumluluklarının her zaman farkında olan biri olarak yaşadığım hayatı kendime zehir edip sadece başkaları için yaşadım. Üzüldüm ağladım çok zaman da pişmanlıklar yaşadım. Bir kez olsun kendim için yaşamayı diledim öyle yaptığımı zannederek adımlar attım ama yine olmadı.

Şimdi yine bu satırları yazarken kendimden çok başkalarını düşünüyorum. Ölmek istemekten bile utanıyorum oysa çoktan hakettim ben bunu.

Gitmek-2


Düşünürken uyuyakaldı. Uyandığında gözleri çok ağlamaktan ve uyumaktan şişmişti. Artık uykularında rüyalarında bile ağlıyordu. Küskün olduğu bir mevsimi yoktu. Hem baharı hem kışı hem yazı severdi. Baharda bahçelerde oturup gizli gizli insanları izlemeyi severdi. Ellerinden insanların ne iş yaptıklarını çözmeye çalışırdı. Ellerinde dert olan insanları iyi bilirdi.

Bazı insanları izlemeyi diğerlerinden daha çok severdi. Mesela dedesi ile parka oyun oynamaya gelmiş çocuklar. Bunlarla ilgili hatıraları yoktu ama yine de severdi. Kalbinde sıcak ekmek kıvamında bir his uyandırırdı.

Çiçekleri çok severdi, rengarenk çiçekleri olan bir bahçesi ya da balkonu olsun isterdi ama her bakamya çalıştığı saksı çiçeğini öldürmüştü, bu nedenle onlara işkence yaptığını düşünüp çiçek beslemekten vazgeçmişti. Kedileri, köpekleri sokakta beslerdi.

Arada bir içini saran öfke dalgaları sadece kendisi ile ilgiliydi. Başka kimse için değildi.